مامان مامان مامان ...

بالاخره آقای دکتر گوشی را بر می دارد، تا شروع می کنید به حرف زدن امیرعلی گوشه لباستان را می گیرد هی می کشد و صدا می زند مامان، مامان، مامان ... آنقدر شلوغ بازی در می آورد که از حرف های دکتر چیزی دستگیرتان نمی شود.

((تالاق)) گوشی را می کوبید روی پایه و با عصبانیت فریاد می کشید: "مامان و ... مگه نمی بینی دارم حرف میزنم ... "

این بار که گذشت، اما برای اینکه این اتفاق دوباره اعصابتان را خرد نکند لطفاً به این چند نکته توجه کنید:
1. امیر علی نمی داند این کارش چقدر آزار دهنده است و عمدی هم در کارش نیست، او فقط آموزش ندیده است پس قدم اول آموزش است. باید به او یاد بدهید کار بدی است که پابرهنه وسط حرف دیگران بپرد.
2. وقتی صدایتان می کند با دستتان اشاره کنید که او را دیده اید و به زودی جوابش را می دهید، یا اینکه دستتان را روی شانه اش بگذارید تا متوجه بشود که او هم در صف پاسخ شما قرار گرفته است و فقط باید تا رسیدن نوبتش صبر کند. این روش به کودک می فهماند که او را نادیده نگرفته اید و فقط از او می خواهید که کمی صبر کند تا نوبتش بشود. فقط لطفاً مکالمه را کوتاه کنید تا زیاد منتظر نماند.
3. اگر کمی صبر کرد و دندان سر جگر گذاشت او را با کلمات قشنگ تشویق کنید، اما اگر نق نق کرد، به مکالمه خودتان ادامه دهید و جوابش را ندهید ولی همچنان به او اشاره کنید که او را دیده اید، با این روش اوایل عصبانی می شود ولی کم کم عصبانیتش کمتر می شود.
4. به او یاد بدهید که اگر کار مهمی دارد می تواند عذر خواهی کند و حرفش را بزند.
5.مشکل امیرعلی و خیلی دیگر از بچه ها این است که مهارت صبر کردن را یاد نگرفته اند، حتماً در این مورد مطالعه بفرمایید.  

شاد باشید
سید مهدی خدایی