امامی که دیانت را به کمال رساند

زین العابدین بازمانده ی دشت غرقه به خون کربلا، زینت دنیا و چراغی فرا روی تحیر انسان.
امامی که دیانت را به کمال رساند و رسالت الهی خویش را نه به سان برادر، بلکه به طریقی دیگر به ثمر رساند.
آن که با پرستش پیشگی و سر بر آستان ربوبیت ساییدن، غایت آفرینش یعنی -عبدی أطِعنی- را تجسم بخشید و به زمین و زمان آموخت که زیباترین شکل و شمایل آدمی، سجده او در برابر یگانه خالق هستی است.

زیارت ائمه بقیع (ع)
اعمال پنجم شعبان – ولادت امام سجاد(ع)
نماز امام سجاد(ع)
دعاء حضرت سجاد(ع)

و میراثی نگاشته شده را به یادگار گذارد، در فصاحت و بلاغت همچون نهج البلاغه که در قالب دعا، مضامین عرفانی و معرفتی و اخلاقی و... را بیان می کند و آن زبور آل محمد، خواهر قرآن و انجیل اهل بیت هم نام گرفت.
این کتاب در دوران خفقان حکومت بنی امیه علاوه بر اتصال انسان به محبوب، بهترین روش برای تربیت، پرورش و راهنمایی جامعه ی از حق منحرف شده و فروخفته ی آن دوران و تمام اعصار است.
حضرت برای انجام رسالت خویش تنها به بیان دعا اکتفا نکرد بلکه با تمامیت وجود خویش به هدایت انسانها پرداخت؛ چه با گریه های همیشگی بر امام حسین، چه با اقامه نمازهای طولانی و چه با انفاق های شبانه و چه خریدن و آزاد کردن بردگان که به اندازه لشکری بوده اند.
و این حرکت امام سجاد، آغازگر نهضتی بود که امام باقر و امام صادق علیهم السلام آن را تقویت و استمرار بخشیدند.
پنجم شعبان میلاد با سعادت زین و آذین هستی فرخنده باد.
امام سجاد(ع):
بارالها، چنان کن که از هیبت پدر و مادرم همانسان که از هیبت پادشاه خودکامه، بیمناک باشم و به آنان چون مادری مهربان نیکی کنم. و طاعت مرا نسبت به آنان و نیکویی مرا درباره ایشان در نظرم از خواب در چشم خسته شیرینتر کن و از آب خنک در کام تشنه گواراتر. چندان که خرسندی شان را بر خرسندی خود برتری دهم، و آرزوشان را بر آرزوی خود مقدم بدارم، و نیکویی آنان را، هرچند اندک، درباره خود بسیار شمارم، و نیکویی خود را در مورد آنان، هر چند بسیار، اندک انگارم.[1]

اعظم زاهدی
بادصبا
همراز سحرخیزان، همراه برنامه ریزان