روزی برای جدی گرفتن بازی

انسان‌ها، تقریباً از همان زمانی که در دوران نوزادی و نونهالی توانایی حرکت دادن عضلات دست و پای‌شان را پیدا می‌کنند، بازی کردن را آغاز می‌کنند. تمایل به این فعالیت دوست داشتنی، تا پایان عمر همراه‌مان می‌ماند. گروهی از محققان بازی را تقلید بی خطری از واقعیت زندگی، و گروهی دیگر، آن را از جنس زندگی و جزئی از آن می‌دانند.
شاید بتوان مهم‌ترین کارکرد بازی را، در دوران رشد ذهنی و حرکتی کودکان دانست. روان‌شناسان معتقدند بخش اعظم شخصیت هر انسان، در ۶ سال اول زندگی و اتفاقاً پیش از شروع دوران تربیتی و آموزشی مدرسه شکل می‌گیرد. دانستن اینکه اکثر اوقات کودکان در آن سال‌ها با بازی کردن می‌گذرد، اهمیت پدیده‌ای به نام بازی را حتّی در سرنوشت یک کودک روشن‌تر می‌کند. هدف از بازی، صرفاً سرگرم کردن کودکان‌مان نیست. انتخاب نوع اسباب‌بازی، انتخاب بازی‌های مناسب چه به شکل حرکتی و هوشی، و چه به شکل بازی‌های تصویری، نوع نگاه کودک ما را به جهانی که قدم در آن گذاشته است تعیین می‌کند.
اگر کمی دقت کنیم، خواهیم دید که رفتارهای روزمره‌ی ما در بزرگسالی، ادامه‌ی جدی‌تر همان بازی‌هایی است که در خردسالی انجام داده‌ایم. روان‌شناسان، رفتار یک فرد بزرگسال در زمانی که در حال بازی‌های سرگرم کننده است را یکی از بهترین منابع برای شناخت ویژگی‌های شخصیتی آن فرد می‌دانند.
برای داشتن جامعه‌ای رشد یافته‌تر در نسل‌های بعدی، بیایید بازی را جدی بگیریم. بازی‌ها سازنده‌ی واقعیت زندگی اجتماعی هستند. بازی‌های فردی برای رشد توانایی‌های فردی و بازی‌های جمعی برای پرورش روحیه‌ی همکاری در نه تنها کودکان، که در بزرگسالان هم نقش به سزایی دارد.
به دلیل همین اهمیت است که امروز را در تقویم بین‌المللی، روز جهانی بازی نامیده‌اند. این نامگذاری هر ساله به ما یادآور می‌شود که باید خیلی بیش از پیش در انتخاب انواع و وسایل بازی که در اختیار کودکان‌مان قرار می‌دهیم آگاهانه عمل کنیم. و این آگاهی جز با مطالعه و استفاده از تجربیات و علم متخصصان حیطه‌ی رشد و تربیت به دست نخواهد آمد.

آریا یعقوب زاده
بادصبا
همراز سحرخیزان، همراه برنامه ریزان